Bir süredir aklımda Odesa’yı görmek vardı. Zamanında bir akrabamın işçi olarak, abimin de denizci olarak gittiği bu yere adım atmazsam ölebilirdim. Taa üniversite yıllarımdan beri arkadaşım Elena ve çocukluğumdan beri Türk dünyası haritalarında görüp çok merak ettiğim Gagavuzya’yı birleştirip görmeye karar verdim. Tesadüf, bu seyahatin öncesinde okuduğum İlber Ortaylı’nın Nasıl Yaşamalı
-Ayşe, Ayşeee! Naber? -Aaa, selam Sefai, döndün mü sen yurtdışından? -Bi hafta oldu. Sen nereye böyle atlı koşturuyo gibi? -Ya kazak örüyodum, ipim bitti. İp almaya gidiyodum. Nasıl geçti senin seyahat? -Gel bi çay içelim, anlatayım istersen? -Sağ ol da, gitmem lazım. Örgü ipi alcam. -Ya Ayşe kaçmıyo ya ipçi!
Televizyonda gördüğüm, biraz Youtube’da izlediğim, küçükken evdeki ders kitaplarının arkasındaki, sonradan da Türk Dünyası dergilerindeki haritalarda gördüğüm Hristiyan Türkleri ziyarete gidiyorum. İşte, dilde, gezide ve fotoğrafta birlik için geliyorum. Küçükken tüm Türkleri Müslüman ve de sünni sandığımdan, (İyi ki hepsini Karadenizli sanmıyormuşum) Hristiyan Türkler çok ilginç geliyordu bana ve görmek
Vizesiz ve sorunsuz geldiğimiz Bangkok seyahatinin ilk kısmı sona erdi. Şimdi geldik zurnanın zırt dediği yere, Kamboçya! Yargı ve endişe dolu yolculuğun ilk durağı otobüsle gittiğimiz Tayland’ın Chantaburi kenti. İnsan açıkçası bir irkiliyor, kafamda en ufak bir olumlu imaj yok: Kızıl Kimerler, ölüm tarlaları, halen süren krallık ve halkın yoksulluğu,
Merhaba Türkçe’nin Şehri Tebriz! Sevgili dostlarım, yoldaşlarım, Seyahat ve Terakki Cemiyetinin pek kıymetli mensupları! Tebriz bugün başkent değil, ancak kimilerine göre yirmi, kimine göre otuz-otuz beş milyon İran Türkü’nün de facto başkenti. Hayatımda ilk Tebrizliyle Trabzon’dan Tiflis’e giderken tanışmıştım. Milliyetçilikten dolayı hapis yattığını söylemişti. O gün Tebriz’i görmek için büyük
Kıymetli Takipçilerim, Sevgili Dostlarım, Canikolarım! Polonya’dan yazdığım mektubuma başlarken evvela büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öperim. Arkadaşlarımın ellerinden sıkar, Rümeysa’yı hasretle kucaklarım. Ekranlarınızın başında her şey yolunda mı? Beni soracak olursanız, ben çok iyiyim. Budapeşte, Bratislava, Prag derken paralar suyunu yavaştan çekti ama planladığım kadar, yeterli. Merak etmeyin gardaşım, sizden tarlayı,
Pardubice’de üç kişiyle tanışmamın ve Prag’da yaşadıklarımın hikayesidir. Kıymetli takipçilerim, sevgili dostlarım, canikolarım! Toplaşın, size Çekya’nın Pardubice ve Prag şehirlerini anlatıcam. Ayşe, çayını da al gel canım, içerek dinleyebilirsin, sıkıntı yok. Cem, uzakta durma, biranı da al gel abi. Dikkat et, kolunu sağa sola çarpıp milletin kafasına dökme. Mundar etme
Yarım günlüğüne uğramaya niyetlendiğim, sonrasında babası Trabzonlu annesi İskoç Emma ile tanışıp iki gün kaldığım Bratislava kentinde yaşadıklarım ve Avrupa’nın ortasında yersiz yurtsuz kalışımın hikayesidir. Kıymetli takipçilerim, sevgili dostlarım, canikolarım; cümleten selamın aleyküm. Bratislava, genelde Budapeşte-Viyana-Prag gezilerinin garnitürüdür. Hamburger menüsünün patatesi bile değil, hediye chicken finger şeysi gibidir. Aranızda illaki
Gezi diye gelip diplomatik temasların içinde kalış ve Macar Güvenlik Güçleriyle sıcak temasımın öyküsü! Kıymetli takipçilerim, sevgili dostlarım, canikolarım. Daktilo 1984’ün aşırı acayip yoğun ısrarlarına dayanamayıp buraya katılmaya karar verdim. Neymiş, Çavuşeskunun Termometresi, Varsayılan Ekonomi falan… Böyle “Keyfi Gündemlerle” ülke insanını oyalıyorlar. Ama “Eskisi gibi Değil” şimdi Seforotti’nin Not Defteri
Daktilo1984 okurları daha akademik çalışmaları okumaya alışkındır. Bu sefer biraz kafa dağıtalım mı? Pembe Panter Jimnastik Kulübü (PJK) futbolu sanat gibi, müzik gibi ve hatta İngilizce, Fransızca gibi bir iletişim dili olarak görür. Bilimsel veriler içermeyen bu yazıya verilen emeğin en azından içine katılan sevginin, Türk yüksek lisans camiasındaki çalışmaların
